Een goed en stabiel opgebouwd salarispakket bestaat naast het brutoloon uit meerdere componenten. Je kan het salarispakket dus opdelen in drie typen: de primaire arbeidsvoorwaarden (loon, wettelijke verplichtingen zoals bijvoorbeeld vakantietoeslag, 13e maand etc.), de secundaire voorwaarden (bonussen, reiskostenvergoeding, auto van de zaak etc.) en de tertiaire arbeidsvoorwaarden (koffieautomaat, bedrijfsrestaurants, tafeltennistafel in de kantine etc.). De focus van het salarispakket ligt natuurlijk bij de primaire voorwaarden maar je kan jouw salaris aanzienlijk opleuken door secundaire arbeidsvoorwaarden te stellen. Veel commerciële instellingen werken tegenwoordig ook deels met een variabele beloning. Met name in de salestak en op managementposities is een prestatie vergoeding gebruikelijk. Werknemers ontvangen bijvoorbeeld een commissie als ze een verkoop doen, dit stimuleert ze om meer te verkopen wat voor zowel de werknemer als de werkgever iets positiefs is. Ook op managementniveau wordt er vaak gewerkt met targets die indien behaald extra worden beloond. Je kan hierbij denken aan een bepaalde nettowinst van een SBU of een bepaalde groei doelstelling binnen een organisatie. Uiteindelijk zijn doelstellingen natuurlijk oneindig variabel maar het is wel belangrijk dat deze haalbaar zijn. Maar let op waarschuwt een medewerker van een bekend loonbureau: “Als jouw personeel het target onhaalbaar acht dan zullen de prestaties namelijk weer teruglopen. De motivatie vervalt en men zal bij lange na niet het voor ogen gehouden resultaat behalen.” Toch is het variabel salaris, in de volksmond beter bekend als bonus symbool geworden voor de graaicultuur in de financiële wereld. Het roept de woede op van financieel minder bedeelden. In hoeverre dit terecht of onterecht is laat ik in het midden, maar ik las er laatst wel een mooi verhaal over: op de aandeelhoudersvergadering van Ahold betrad een 19 jarige vakkenvuller de spreekstoel en vertelde over de scheve beloningsverhoudingen binnen het bedrijf. Topman Dick Boer verdient per jaar een salaris waar de arme vakkenvuller meer dan 299 jaar voor moet werken. Het is natuurlijk wel zo dat de heer Boer veel meer verantwoordelijkheid draagt maar juist door het invoeren van een variabel salaris kan ook deze jongen de kans krijgen om in de buurt van meneer Boer te komen. Zo worden goede werknemers extra beloond en kwakzalvers afgestraft. |
| Voor meer info : bezoek de site |
